“Eigenlijk lag de vitaliser plaat in mijn boekenkast en had ik er mooie stenen op gelegd. Gaandeweg kwamen er wat rommeltjes bij, post waar ik nog wat mee moest doen. De plaat was bijna niet meer te zien. Toen werd ik ziek. Er was weinig te doen omdat ik geen energie had. Mijn blik zwierf door mijn huisje. En ineens zag ik de vitaliserplaat liggen, onder al die ander dingen.
Ik haalde hem uit de kast, stofte af en legde hem op tafel, helemaal vol in de aandacht. Ik werd er blij van. Ik gaf mezelf zichtbaar toestemming om te mogen opladen. Niet alleen te geven. Ziek zijn is natuurlijk bij uitstek de tijd om op te laden, tijd voor jezelf. Maar dat vind ik wel lastig. Door de vitaliser midden op tafel te leggen, waardoor ik hem steeds zie, herinner ik mezelf eraan. Mijn drankjes zet ik er even op, de salade, de soep. Soms gewoon mijn hand. Even contact. En toen ik mezelf weinig gegrond voelde door alle nieuws en onrust om me heen, heb ik hem even op de grond gelegd en ben erop gaan staan. . En… je raad het al: ik voelde me in de dagen daarna duidelijk opknappen.
Het doet me goed om ankertjes te hebben in deze roerige tijden, ankertjes die mij en mijn lijf helpen herinneren wie ik in oorsprong ben.” Door Marjan
(Meer info over de plaatvitaliser vind je hier)
